Malarka, poetka, trenerka jeździecka, zawodniczka WKKW i matka czwórki dzieci. Urodziłam się w świecie koni, jestem trzecim pokoleniem w rodzinie przesiąkniętej tradycją jeździecką. Z tego intensywnego, ucieleśnionego życia — zakorzenionego w ruchu, naturze i emocjach — wyłoniła się moja sztuka. W mojej pracy koń staje się symbolem: wolności, siły, ale także wrażliwości. Maluję konie, ale tak naprawdę maluję emocje — ruch, napięcie, niepokój i dziką wolność niesione przez te niezwykłe istoty. Ich forma jest naczyniem dla wewnętrznych procesów — transformacji, buntu, mocy i czułości. Tematy jeździeckie nie są dla mnie jedynie wyborem artystycznym; są osobistą ścieżką, głęboko wplecioną w moje życie i tożsamość. Każdy obraz jest fragmentem wewnętrznej narracji o odwadze, zmianie i poszukiwaniu równowagi między ludzkością a naturą. Chociaż świat koni zawsze będzie mi bliski, maluję również ciało — ludzkie postacie jako krajobrazy emocji. Przyciąga mnie to, co kryje się pod powierzchnią skóry: napięcia, impulsy, ślady pozostawione przez doświadczenie. Ciało w mojej pracy nie jest po prostu formą — staje się przestrzenią, w której odbijają się wewnętrzne ruchy, gdzie transformacja, pytania i siły, które nas kształtują i rozbijają, przybierają formę. Pracuję głównie w akrylu, łącząc ekspresję i niejednoznaczność. Moje obrazy balansują na granicy realizmu i abstrakcji, często dryfując w stronę symbolu i gestu. Każdemu z nich towarzyszy wiersz — ślad emocji, które poruszyły mnie w procesie twórczym, cichy komentarz do tego, co niewidzialne. Nie ilustruję rzeczywistości — maluję emocje. Moja sztuka wyrasta z przeżytego, cielesnego doświadczenia ruchu i uczuć — mojego własnego i tych wokół mnie.

Portfolio: